Kiedy umrę niech nikt nie waży sie plakać.

Po wkurwiających świętach nadchodzi dzień który bardzo lubie. Właściwie to mój ulubiony dzień w roku. Sylwester. Wali się wódę na umór by pożegnać stary rok a zarazem przywitać nowy i by w nowym roku dobrze sie nam wiodło. Genialne w swej prostocie prawda? Symbolika podobna do palenia wiedźm na stosie czy zarzynanie bydła jako dary dla boga. Przynajmniej ma taki sam wpływ na nasze dalsze losy.

W moim życiu sylwester to zawsze jakies zajebiste wydarzenie, od kiedy obchodzę sylwka po pijaku zawsze sie coś dzieje. Pisząc zajebiste mam na myśli niepowtarzalne. Rok temu moj sylwester trwal tydzień i kosztował mnie 14 patoli. Wychodzi że dziennie wydawałem 2 tysiace. Prawda jest taka ze 10 przepusciłem w jedna noc jak mi dwie pół nagie dziewczyny w go-gosach rozlewały szampana za 2,5 tysiąca, smarowały bitą smietaną itp. Było mega. Nie żałuje ani grosza.

Dwa lata temu urzadziliśmy taką balange w wynajętym mieszkaniu na Woli że koniec kurwa świata. Na jednym z głównych rond w Warszawie waliliśmy wóde pod szampana, ja chciałem zajebać przyspawanego do podłogi renifera z pod galerii handlowej, kumpel na desce do prasowania zjeżdzał po schodach. Wszystkiego niestety nie pamietam bo urwał mi się film a dopiero po paru miesiącach dowiedziałem się że do domu odwiózł mnie przedstawiciel handlowy Delmy po tym jak ktoś z mojej ekipy dał mu 50 zł.

A w tym roku? Wszystko zapowiadało że spędze sylwka w domu. Co było wręcz nie do pomyślenia. Uchlałbym się na smutno dużą ilością brandy i poszedł spać ale to przecież nie to samo. Pierwszy raz sylwestra spędze więc w knajpie "na mieście". Knajpa standardowa, nasza ulubiona. Ekipa skromna w tym roku raptem 4 - 5 osób. Wszystkie zatem znaki na niebie wskazują na to że chociaż raz sylwestra w dorosłym życiu spędze na spokojnie. Dziadzieje. Kompletnie dziadzieje.

Dlatego mam cichą nadzieję jako że ona umiera ostatnia, że w tym roku ten sylwester to będzie kompletny rozpierdol i jakimś cudem najgrubsze pierdolnięcie w jakim kiedykolwiek brałem udział. Oby tak właśnie było.

Notki muszę pisać w nocy, bo rodzine mam na chacie. Od dwóch dni muszę się uśmiechać i z nimi rozmawiać o nieistotnych głupotach. To tak strasznie nudne i męczące. Tak bardzo świąteczne.

Ale ja nie o tym. Chciałem się pochwalić. Zarobiłem ponad 100 tysięcy, mowiąc zarobiłem mam na myśli odłożyłem na koncie. Bo zarobiłem dużo więcej. Ponad 100 tysięcy gotówki na koncie w ramach "zaskórniaków" a nie tego co faktycznie w życiu przemieliłem. To taka sakiewka na czarną godzinę. Nic wiecej. No chyba że z nienacka zachce mi sie BMW to również skorzystam z tej sakiewki.

I jeśli ktoś mówi że pieniądze szczęscia nie dają, pierdoli głupoty. Pieniądze dają mnóstwo szczęscia, a ten kto mówi że jest inaczej jest najzwyczajniej za durny żeby je zarabiac. Pierdolenie o tym że dzieci dają szczęscie jest pierdoleniem nieudaczników. Każdy debil może mieć dziecko. Niewielu znów może odłożyć sto kola. Wynik jest jasny. Mam 25 lat, zarabiam parę średnich krajowych a na koncie mam więcej niż 80% ludności w polsce. To zajebiste uczucie. Cieszy mnie to z jeszcze jednego powodu. Bo nikt mi nigdy nic nie dał a na wszystko co mam zarobiłem sobie sam. To jest czysta gotówka do tego dochodzą dwa samochody o łącznej wartosci kolejnej stówki i mieszkanie za 700-800. Co daje bańke. Niezły wynik jak na takiego gnojka.

Nie bądźcie nieudacznikami. Zarabiajcie forse, jak najwięcej ilości forsy, życie wtedy staję się takie łatwe i piękne. Nie martwisz się niczym. Po prostu budzisz się jak młody bóg wiedząc że nie zabraknie Ci forsy przez najbliższy rok. Spokój psychiczny jest niesamowity.

Już wiem nawet jaki samochód kupię sobie następny. Lexus ISF będzie idealnie pasował do mojej osoby. Już się w nim nawet widzę. Howgh.

Jakby ktoś jeszcze nie zawuażył idą święta. O ile to w ogóle możliwe niezauważyć. Wszędzie wystroje, choinki, promocje i szał zakupów. Nie lubię świąt. Kojarzą mi sie z sztucznym udawaniem, odpisywaniem na świateczne życzenia-rymowanki wzięte z internetu które dostajesz po parę razy oraz kontaktem z rodziną z którą na codzień nawet nie rozmawiasz. Udawanie miłosierdzia i życzliwości by po dwóch dniach wrócić do cebulowego zachowania budowanego na zawiści i nienawiści. Genialna szopka. No ale nie da się tego uniknąć więc trzeba sie przyzwyczaić. Co nie oznacza że trzeba to lubić.

W okresie świątecznym unikam sklepów. Wszystkich oprócz tych w których moge kupić fajki i browar. Niestety z racji że matka u mnie mieszka i mieszkać będzie jeszcze przez jakiś czas dzisiaj nie było mi dane. Jest to kobieta wspaniała jako współlokatorka. Nie czepia się, nie wtyka nosa w nie swoje sprawy, właściwie to się więcej mijamy a jak rozmawiamy to branżowo. Mieszkanie z nią nie jest specjalnie meczące, ale jak każda kobieta ma słabośc do szpargałow, figurek, doniczek, kwiatków i całego tego badziewia. Co za tym idzie mam mieszkanie wystrojone w iście świąteczny sposób a na drzwiach wejściowych coś wisi. Nie chcę mi się robić o taką pierdołę afery więc niech już sobie to będzie i tak mnie częściej nie ma niż jestem. Z racji tej słabości oczywistym jest że musi być i choinka. Która to koniecznie musiała być kupiona dzisiaj...

Otwieram skacowane oko po 10, w mordzie suszarnia łeb jak ze szkła, wpadłem do kuchni po tabletki i wodę a przy okazji jak obuchem w łeb otrzymałem informację że to dzisiaj przypada mi zaszczyt taszczenia świątecznego badyla. Och kurwa. Już pominę fakt że na miejscu gdzie znajduję się płatny parking wyrósł las a w tym lesie ludzi więcej niż populacja Chin. Matula oczywiście wybrała największe bydle które nie dość że nie weszło do auta to jeszcze w środku zostawiło runo leśne. Byłem za bardzo skacowany żeby się tym przejmować. Trudno miejmy to z głowy.

Badyl postawiony i wystrojony, jest git. Nawet ładnie wyszedł no i pachnie co akurat lubię. Zapach lasu jest obok zapachu whisky moim ulubionym. W świetach jest jednak rzecz którą lubię. Po pierwsze to wolne od pracy, po drugie to żarcie. No i prezenty też są spoko.

I to jest dla mnie sytuacja w miare nowe. Kiedys mogłem połknąć pocisk i powiedzieć żeby go lepiej przyprawili. Odporność atomowa. Organizm był nie do zajechania. Teraz jest inaczej, od kilku lat jest inaczej. I zacząłem się nad tym zastanawiać dzisiaj. Jak to możliwe że gość z moją odpornoscią na jakiekolwiek wirusy czy choroby nagle jest rozkladany na lopatki przez byle grype? Jakim kurwa cudem?

Kiedyś nie chorowałem, nigdy nie chorowałem. W zimie nie zapinałem kurtki, nie nosiłem czapki ani szalika, rękawiczki były jedyną rzeczą którą zakładałem zimą ale tylko po to by móc bezboleśnie ulepic kulke ze sniegu. Pamiętacie takie uczucie jakby w waszych zyłach był kryształek lodu przechodzący przez całe ciało który płynął do serca i potem przechodziło? Jeśli nie, to nie sciemniam, ja tak miałem, płynęło z dłoni i było najpaskudniejszym uczuciem mojego dzieciństwa. Właściwie był tylko jeden powód takiego stanu rzeczy. Po prostu w czapce i szaliku wyglądałem jak debil w moim mniemaniu, więc wolałem marznąc. Dzisiaj dalej wyglądam jak debil ale akurat mam to w dupie. Dorosłem.

I myślę że to jest właśnie powód. młody zahartowany organizm opierał się każdej chorobie, mogliby mi wstrzyknąc ebole i rozniosłbym ja w organizmie jak podartego misia. Dzisiaj, wychodząc do pracy zakładam, czapkę, szalik, rękawiczki i ciepły płaszcz. Do tego oczywiście zimowe buty. To są moje pierwsze zimowe buty w życiu które noszę. Jasne matka mi zimowe buty kupowała i zawsze darła się że biegam w zimie w adidasach, nawet mnie raz za to stłukła. Nie pomogło. I ten stan utrzymywał się do poprzedniego roku. W poprzednim roku z racji że zmiękłem nabyłem pare zimowych butów. Ech... Sam sobie strzeliłem w kolano. Jest jeszcze drugą hipoteza, "chemtrails", i biorąc pod uwagę to jak popierdolony mamy świat a przeludnienie planety to naprawdę poważny problem o którym nikt nie mówi, to nigdy nie wiadomo. Teraz troche teoretyzowania, ale myślę że co inteligentniejsi załapią logikę. Żeby nie było nie jestem żadnym zwolennikiem teorii spiskowej, ale to się po prostu zgadza, matematyka. Kula ziemska jest środowiskiem o skończonych ilościach zasobów i miejsca. My rozmnażamy się bez żadnego nadzoru. Einsteinem być nie trzeba. Grozi wpierdolem.

Ale back to the studio, jak mawiają w amerykańskich programach. Leżę więc sobie ja, zdychając, z zatkanym nochalem, gorączką i kaszlem. Nie odzywam się bo nie mam na to siły. W domu jest matka. Zamkniety w moim stamowystarczalnym pokoju. Nikomu nie przeszkadzam, chce sobie w spokoju poleżeć. Tak dużo wymagam?

I teraz wchodzi złośliwość kobiety, po pierwsze, moja matka trajkocze o wpuszczenie Pana od remontów. Bo przyjdzie za godzinę. Na co odpowiadam krótkim "dobrze" i wędruje spowrotem do wyra. Ale ta odpowiedź babie nie wystarczy, musi trajkotać dalej pomimo że już się zgodziłem. Gadać żeby gadać. Baby. Warknąć czasem trzeba na te głupiutkie istoty bo inaczej nie dociera. Na szczęscie oddalia się w niewiadomym kierunku i mam nadzieję że dzisiaj już nie wróci.

I takie podsumowanie. 21 wiek, loty w kosmos, sztuczna inteligencja, roboty, smatfony a nikt nie wymyślił nic skutecznego na jebany katar! Czym oni się tam kurwa w tych laboratoriach zajmują? Katar, KAC i kobieca płodność są sprawami na które trzeba położyć silny nacisk. A nie na kremy na zmarchy. Kurwa.

Na codzień, zawsze, przez całe życie, byłem i jestem perfekcjonistą. Nie uznaję półśrodków i daje to o sobie znać w najmniej odpowiednich momentach mojego życia. Przez całe życie byłem też leserem jeśli chodzi o szkołe. Nigdy nie przykładałem wagi do tego czego mnie uczyli, zresztą miałem rację bo patrząc na to z perspektywy czasu to był stek bzdur. Więc jak większość moich znajomych byli utrzymywani przez starych i studiowali dziennie, ja pracowałem i studiowałem zaocznie. Dzieki czemu w wieku 23 lat wyciągnałem z kieszeni 50 tysiecy złotych i kupiłem sobie BMW na urodziny. Już wtedy zarabiałem dużo powyżej średniej krajowej. Na tym polega właśnie mój perfekcjonizm. Ujawnia się tylko w ważnych sferach mojego życia a nie zawsze. Wygodny perfekcjonizm, cholernie efektywny. Dzisiaj będąc już po studiach gdy moi znajomi zarabiaja po dwa-dwa i pół tysiąca ja za tyle nie wstałbym z łóżka. Jakby nie patrzeć jestem przed nimi wszystkimi 5 lat. Co ich bardzo szczypie w dupe i na siłe starają się mi wmówić że to oni podjęli prawidłową decyzję. Chociaż dalej utrzymują ich rodzice. Śmieszne i zarazem tragiczne.

Moj perfekcjonizm objawia się jeszcze w jednej ważnej dla każdego człowieka aspekcie. Drugiej połowy. Jestem w związku, chyba tak to mogę jeszcze nazwać, ze wspaniałą dziewczyna. Miła, zabawna, inteligentna, ładna, jakby nie patrzeć materiał na żone. Mowie całkiem poważnie. I pomimo że jestem tego świadomy i wiem że mam całkowitą racje to jednak nie ta jedyna. Wiem doskonale że miałbym wygodne życie z nią, nie musiałbym się jej wstydzić i jest we mnie zakochana, zrobi dla mnie wszystko. To dzisiaj uświadomiłem sobie że nic z tego nie będzie. Po prostu, brakuje jej tego czegoś czego ja w kobietach szukam. Najgorsze w tym wszystkim jest to że nie wiem co to. Zatem jak znaleźć coś skoro nie wiem czego szukam?

Miałem w swoim życiu wiele kobiet, wiekszość z nich gdybym im się oświadczył zgodziłaby się bez zastanowienia. Tylko że ja do końca życia bym się męczył a to nie na tym polega. I wiem że to jest coś czego bardzo nie chce i nigdy nie zrobie. Wole być samotnikiem. Były też w moim życiu kobiety które buźką wyrwały mi serce i nigdy nie były moje. Dziewczyn sztuk trzy, to również ich zasługa że dziś jestem tym kim jestem. Bez nich pewnie wszystko wyglądało by inaczej.

Niestety albo stety dzisiaj spotkałem dziewczynę która zdecydowanie ma to coś. Przynajmniej na ten moment tak mi się wydaje. I jest prześliczna. Nie jest ładna, nie jest też sztucznie upiększona, właściwie nie nakłada nawet makijażu, przynajmniej na siłowni. Dziewczyna jest urodziwie słodka i wiem że gdybym zaczął z nią rozmawiąć to robiłbym to z wzrokiem osła ze shreka i małpim rozumem. Straciłbym głowe w sekunde. No chyba że z jej ust wydobyła by się werbalna ameba intelektualna. Wtedy zdecydowanie nie. I w tym jest sedno mojego perfekcjonizmu. Nie potrafie być związku z dziewczyną która naprawdę jest wspaniała tylko dlatego że nie jest idealna.

I problemy z tym rozumowaniem są dwa. Po pierwsze nikt nie jest idealny, po drugie dziewczyna z siłowni wydaję mi się że ma faceta, chociaż równie dobrze może być to brat bądź trener. A ja pomimo tego drania który we mnie mieszka przestrzegam starych zasad o których niewielu pamięta. Jedna z nich mówi o tym że zajętych dziewczyn się nie podrywa. Zanim pomyślicie że to wspaniałomyślne wytłumaczę to w ten sposób: gdybym znalazl mój ideał kobiety a ktoś próbowałby mi ją ukraść, urwałbym mu głowe przy samej dupie. Zatem nie robie czegoś co dla mnie byłoby skurwysyństwem. Nie jestem hipokrytą tylko zimnym draniem.

Za tym wszystkim kryje się też dość poważna obawa. Nauczony doświadczeniami wiem, że ta dziewucha dla której straciłbym głowe, prawdopodobnie zabawiłaby się moim kosztem, dała mi do wiwatu i nigdy nie była moja, co by mi wyszło bokiem i kurewsko żałowałbym że ją w ogóle poznałem. Musiałbym leczyc duszę dużą ilością wódki co nie wyszłoby mi na dobre. Trzy razy tak było. I tym razem zapewne też.

Dlatego dzisiejszy dzień jak naprawdę mało kiedy zakończyłem kurewskim dołem. Pomimo siłowni która poprawia mi nastrój i pół godzinnego leżenia w jacuzzi w którym rozmokłem jak żaba.

Ps. Zawsze wydawało mi się że moim ideałem kobiety jest brunetka. Po raz czwarty się to nie zgadza.